Kiedy można skorzystać z amortyzacji jednorazowej? Krótki poradnik

Jednorazowa amortyzacja dotyczy:

  1. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej nieprzekraczającej 10 000 zł,
  2. niektórych środków trwałych nabytych przez podatników rozpoczynających w roku podatkowym działalność gospodarczą i małych podatników,
  3. niektórych fabrycznie nowych środków trwałych.

Poniżej zostanie omówiony w głównej mierze punkt 2.

Dla kogo amortyzacja jednorazowa?

Z tej metody amortyzacji mogą skorzystać:

  • podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność,
  • mali podatnicy – czyli podatnicy, u których wartość przychodu ze sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 mln euro (przeliczenia dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł) – w 2024 r. mali podatnicy to ci, u których przychód ze sprzedaży nie przekroczył w 2023 r. kwoty 9 218 000 zł.

Wyłączenia:

CIT – z amortyzacji jednorazowej nie mogą skorzystać podmioty, które rozpoczynając działalność zostały utworzone:

  • w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
  • w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną albo
  • przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro.

PIT – z amortyzacji jednorazowej nie mogą skorzystać podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, którzy w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie 2 lat licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadzili działalność samodzielnie lub jako wspólnicy spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadzili małżonkowie tych osób, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Limit jednorazowej amortyzacji

Wysokość łącznych odpisów amortyzacyjnych w ramach jednorazowej amortyzacji nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 50 000 euro.

Ważne: Środki trwałe o wartości poniżej 10 000 zł nie wliczają się w roczny limit odpisów amortyzacyjnych.

Przeliczenia dokonuje się zgodnie z kursem euro ogłoszonym przez NBP na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym ma być dokonywana jednorazowa amortyzacja (kwotę tą zaokrągla się do 1000 zł).

Prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji stanowi pomoc de minimis. Amortyzacji jednorazowej w ramach tej pomocy można dokonać jedynie w okresie, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji księgowej środków trwałych.

Może się zdarzyć, że wartość początkowa środka trwałego przekracza kwotę dopuszczalnego limitu na rok podatkowy. W takiej sytuacji pozostałą, niezamortyzowaną część podatnik powinien zamortyzować w kolejnym roku na zasadach ogólnych, wybierając jedną z metod: liniową, degresywną, według stawek podwyższonych lub obniżonych.

Do jakich środków trwałych ma zastosowanie jednorazowa amortyzacja?

Środki trwałe zaliczone do grup 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, czyli:

  • grupa 3 – kotły i maszyny energetyczne,
  • grupa 4 – maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
  • grupa 5 – maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne,
  • grupa 6 – urządzenia techniczne,
  • grupa 7 – środki transportu (bez samochodów osobowych),
  • grupa 8 – narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Środki trwałe o wartości do 10 000 zł

  • istnieje możliwość jednorazowej amortyzacji środków trwałych, których wartość nie przekracza 10 000 zł,
  • odpisu dokonuje się w miesiącu oddania do używania środka trwałego lub w miesiącu następnym,
  • nie ma w ogóle konieczności zaliczania do środków trwałych składników majątku, których wartość nie przekracza kwoty 10 000 zł – możliwe jest w takiej sytuacji zaliczenie ich bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów.

Podstawa prawna: