Deklaracje rezygnacji nie zawsze zwalniają z obowiązku wdrożenia PPK

Złożenie przez wszystkie osoby zatrudnione deklaracji o rezygnacji z wpłat do PPK nie zwalnia pracodawcy z obowiązku zawarcia umowy o zarządzanie PPK, jeżeli nie jest mikroprzedsiębiorcą. Status mikroprzedsiębiorcy ustala się zgodnie z ustawą – Prawo przedsiębiorców.

Pracodawcy, którzy nie zawarli umowy o zarządzanie PPK, otrzymują obecnie, za pośrednictwem PUE ZUS, wezwania PFR do zawarcia tej umowy. W odpowiedzi na to wezwanie, pracodawca powinien zawrzeć umowę o zarządzanie PPK, jeżeli ma taki obowiązek, oraz poinformować o tym PFR. W przypadku, gdy nie ma obowiązku zawarcia umowy o zarządzanie PPK, powinien poinformować o tym PFR oraz podać przyczynę niezawarcia tej umowy.

Zwolnienie dla mikroprzedsiębiorcy

Decyzje osób zatrudnionych o niedokonywaniu wpłat do PPK nie mają znaczenia dla obowiązku zawarcia przez pracodawcę umowy o zarządzanie PPK. Wyjątek przewidziano tylko dla mikroprzedsiębiorców (art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o PPK).

Przepisów ustawy o PPK nie stosuje się do mikroprzedsiębiorcy, któremu wszystkie osoby zatrudnione złożyły deklarację o rezygnacji z wpłat do PPK. Chodzi tu o wszystkie osoby zatrudnione, które obejmuje tzw. autozapis, czyli takie, które nie ukończyły 55 lat. Starsze osoby zatrudnione, które nie ukończyły 70 lat, są zapisywane do PPK na swój wniosek.

Przykład:
Jeżeli więc mikroprzedsiębiorca zatrudnia np. dwóch pracowników objętych autozapisem i dwóch pracowników w wieku 55+, to dla niezawarcia przez niego umowy o zarządzanie PPK wystarczy, że pracownicy objęci autozapisem złożyli deklarację o rezygnacji z wpłat do PPK, a pracownicy w wieku 55+ nie złożyli wniosku o zawarcie umowy o prowadzenie PPK.

Status mikroprzedsiębiorcy

Zgodnie z Prawem przedsiębiorców, mikroprzedsiębiorcą jest przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Średnioroczne zatrudnienie określa się w przeliczeniu na pełne etaty. Nie uwzględnia się pracowników przebywających na urlopach macierzyńskich, urlopach na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopach ojcowskich, urlopach rodzicielskich i urlopach wychowawczych, a także zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego. Natomiast wielkości wyrażone w euro przelicza się na złote według średniego kursu ogłaszanego przez NBP w ostatnim dniu roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy.

Ważne! Zwolnienie z wdrożenia PPK nie jest bezterminowe. Jeśli przedsiębiorca utraci status mikroprzedsiębikorcy lub co najmniej jedna osoba zatrudniona zechce oszczędzać w PPK, będzie musiał uruchomić ten program. W takim przypadku dzień:

złożenia wniosku o dokonywanie wpłat do PPK przez osobę zatrudnioną objętą autozapisem,
złożenia wniosku o zawarcie umowy o prowadzenie PPK przez osobę zatrudnioną 55+ lub
utraty statusu mikroprzedsiębiorcy

należy uznać za pierwszy dzień, od którego liczy się wskazany w art. 16 ustawy o PPK termin na zawarcie umowy o prowadzenie PPK. Umowa o zarządzanie PPK powinna zostać zawarta, nie później niż na 10 dni roboczych przed dniem, w którym przypada termin zawarcia umowy o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz pierwszej osoby (art. 8 ust. 1 ustawy o PPK).

Źródło: www.mojeppk.pl