O co chodzi z ulgą na innowacyjnych pracowników?
Ulga na innowacyjnych pracowników dotyczy firm (podatników CIT) prowadzących działalność badawczo–rozwojową i będących płatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, jednocześnie zatrudniających pracowników do prac badawczo–rozwojowych.
Polega na możliwości niepobierania zaliczek na PIT i niewpłacania ich do urzędu skarbowego w zakresie, w jakim pracownik poświęca przynajmniej 50 proc. czasu pracy w danym miesiącu na realizację czynności o charakterze badawczo–rozwojowym. Niepobrane zaliczki są limitowane kwotą odliczeń kosztów kwalifikowanych z lat ubiegłych w związku ze stosowaniem przez podatnika ulgi B+R.
Ważne: Czas pracy pracownika musi być dokładnie udokumentowany na potrzeby ewentualnej kontroli, bowiem ulga może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do pracowników, którzy przeznaczają minimum 50 proc. czasu na prace badawczo–rozwojowe.
Z ulgi mogą skorzystać podatnicy CIT prowadzący działalność badawczo–rozwojową, którzy ponieśli stratę lub osiągnęli zbyt niski dochód, by móc skorzystać z ulgi B+R i jednocześnie nie mają prawa do zwrotu gotówkowego. Podatnicy tacy muszą osiągać dochody inne niż z zysków kapitałowych.
W jaki sposób skorzystać z ulgi?
Przedsiębiorca (podatnik CIT), który ma prawo do skorzystania z ulgi, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku dochodowego od osób prawnych (9 proc. lub 19 proc.) obowiązującej przedsiębiorcę w roku podatkowym.
W tym miejscu trzeba zwrócić uwagę, że konieczna jest każdorazowa weryfikacja, czy suma niezapłaconych zaliczek nie przekroczyła maksymalnej w danym roku wysokości odliczenia. Suma ta powinna wynikać ze złożonego zeznania podatkowego.
W jaki sposób dokumentować prawo do ulgi?
Dla możliwości skorzystania z ulgi konieczne jest prawidłowe dokumentowanie czasu pracy tzw. innowacyjnych pracowników. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie narzuca formy prowadzenia ewidencji czasu pracy – zawiera jedynie przepis stanowiący, że podatnicy oznaczają osoby, „których czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo–rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50 proc.”.
Podpowiedzi można szukać jedynie w interpretacjach organów podatkowych, wedle których udokumentowanie czasu pracy pracownika jest kwestią techniczną i to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia prawidłowości przyjętej metody ewidencji czasu pracy. Skoro zatem brak jest w tej kwestii szczegółowych wytycznych, to od podatnika zależy, w jakiej formie będzie on dokumentował czas pracy pracowników poświęcających się pracom badawczo– rozwojowym.
Najlepiej, by takie dokumentowanie (ewidencjonowanie) czasu pracy odbywało się na bieżąco, bowiem pomniejszanie podlegającej przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego kwoty zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego następuje co miesiąc w roku podatkowym.
Ewidencja taka może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej (np. w arkuszu kalkulacyjnym w programie Excel). Powinny z niej wynikać przede wszystkim dane pozwalające na identyfikację pracownika, prac bądź projektów badawczo–rozwojowych, do których pracownik jest zaangażowany, opis czynności wykonanych w ramach konkretnego projektu oraz ilość godzin w ogólnym czasie pracy, poświęconych na projekt B+R.
Wykazanie ulgi
Ulga na innowacyjnych pracowników jest rozliczana w okresach miesięcznych i jest ściśle powiązana z kwotą kosztów kwalifikowanych poniesionych w poprzednich latach podatkowych – podatnicy korzystający z niej powinni pilnować limitu kosztów.
Uwaga: Ulga na innowacyjnych pracowników może być stosowana po złożeniu zeznania rocznego CIT za poprzedni rok podatkowy.
Podstawa prawna: