W czasie obowiązującego w naszym kraju od 16 maja 2022 r. stanu zagrożenia epidemicznego COVID-19 pracodawca może udzielić pracownikom zaległego urlopu wypoczynkowego w wymiarze maksymalnie do 30 dni w dowolnym terminie. Może to zrobić bez ich zgody. Pomimo takiej regulacji pracodawca ma obowiązek udzielenia zaległego urlopu najpóźniej do 30 września 2022 r.

Od 16 maja 2022 r. nastąpiło zniesienie stanu epidemii w Polsce. Został on zastąpiony stanem zagrożenia epidemicznego, który ma obowiązywać do odwołania. Oznacza to, że aktualne pozostają regulacje szczególne wprowadzone w związku z epidemią, w tym te dotyczące udzielania urlopów zaległych.

Przepisy ustawy o COVID-19 wprowadziły obowiązujące także w czasie stanu zagrożenia epidemicznego wyjątkowe rozwiązania, zgodnie z którymi pracodawca w tym szczególnym okresie może udzielić pracownikowi, w terminie przez siebie wskazanym, bez uzyskania jego zgody i z pominięciem planu urlopów, urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego przez pracownika w poprzednich latach kalendarzowych, w wymiarze do 30 dni, a pracownik jest zobowiązany taki urlop wykorzystać (art. 15gc ustawy o COVID-19).

Termin udzielenia zaległego urlopu wypoczynkowego

Należy zwrócić uwagę na fakt, że wprowadzenie uprawnienia dla pracodawcy do jednostronnego decydowania o terminie wykorzystania przez pracownika zaległego urlopu wypoczynkowego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego nie uchyla regulacji nakładającej na pracodawcę obowiązek udzielenia pracownikowi zaległego urlopu wypoczynkowego najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego (art. 168 Kodeksu pracy). W praktyce oznacza to, że pracodawca, wydając pracownikowi polecenie wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego, powinien tak określić termin jego wykorzystania, aby rozpoczęcie urlopu przypadało przed 30 września.

WAŻNE

Pracodawca, wydając pracownikowi polecenie wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego, powinien określić termin jego rozpoczęcia przed 30 września.