Konsekwencje wykonywania pracy przez pobierających świadczenie rehabilitacyjne

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu z tytułu czasowej niezdolności do pracy, po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, w razie pozytywnych rokowań co do odzyskania zdolności do pracy po dalszym leczeniu lub rehabilitacji leczniczej. W czasie orzeczonej niezdolności do pracy ubezpieczony jest zobowiązany do powstrzymania się od wykonywania pracy – pod rygorem utraty prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Z orzecznictwa wynika, że aktywność zawodowa osoby pobierającej świadczenie rehabilitacyjne, wymuszona okolicznościami i incydentalna, nie musi zostać uznana za pracę zarobkową, której konsekwencją jest utrata prawa do tego świadczenia.

Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu w razie spełnienia łącznie następujących warunków:

  • wyczerpanie okresu zasiłkowego (tj. okresu pobierania wynagrodzenia chorobowego, jeżeli ubezpieczony ma do niego prawo, i zasiłku chorobowego),
  • nieodzyskanie zdolności do pracy,
  • pozytywne rokowania odnośnie do odzyskania przez ubezpieczonego zdolności do pracy.

Zatem celem świadczenia rehabilitacyjnego jest umożliwienie osobie niezdolnej do pracy kontynuowania leczenia lub rehabilitacji w sytuacji, gdy okres zasiłku chorobowego okazał się zbyt krótki do odzyskania pełnej zdolności do pracy. Świadczenie to, jak i pozostałe zasiłki z FUS, ma zrekompensować ubezpieczonemu utratę dochodu.

Świadczenie rehabilitacyjne jest przyznawane na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na uchwałę Sądu Najwyższego z 2 lutego 2016 r. (III UZP 16/15, OSNP 2016/10/129), w której sąd orzekł, że:

SN

Przesłanką przysługiwania świadczenia rehabilitacyjnego jest ustalenie, że dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy, bez konieczności stwierdzenia, że nastąpi to w terminie 12 miesięcy od wyczerpania zasiłku chorobowego.

Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego przysługuje osobie objętej ubezpieczeniem chorobowym lub wypadkowym (np. pracownikowi, zleceniobiorcy, osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą). Zarówno ustawa zasiłkowa, jak i wypadkowa wyłączają prawo do świadczenia rehabilitacyjnego w przypadku m.in. osób uprawnionych do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego czy świadczenia przedemerytalnego (art. 18 ust. 7-8 ustawy zasiłkowej i art. 7 ustawy wypadkowej).

WAŻNE

Osoby uprawnione do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy nie mają prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.